Blog

Op 6 augustus vieren we het feest van de gedaanteverandering van de Heer. Het is gebaseerd op wat in het evangelie wordt verhaald hoe Jezus samen met Elia en Mozes verschijnt op de berg. Johannes, Petrus en Jacobus zijn getuigen van dit wonderlijke gebeuren. De hemel gaat open en de stem van de Heer klinkt: ‘Dit is mijn welbeminde, luistert naar Hem!’. In het Marcusevangelie is dit precies in het midden van het evangelie als een eerste hoogtepunt, het andere hoogtepunt is in Jeruzalem op het kruis. Dan zullen de leerlingen – behalve Johannes – de Heer alleen laten, maar nu zijn ze nog met drie om te zien en te bewonderen. Jezus is ‘heerlijk’, stralend wit en verheven. Ze krijgen een blik te zien van hoe de Vader zijn Zoon ziet: heerlijk, letterlijk: zoals de Heer. Stralend en verheven!

In het midden van de zomer mogen ook wij de verheven Heer zien in zijn heerlijkheid en er zelf heerlijk van worden.

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Aan iedereen een zalige vakantie! Dat wensen we ieder jaar en, dan denken we spontaan aan de mensen die vakantie hebben. Soms een hele lange zoals de schoolgaande jeugd, soms een behoorlijk lange van enkele weken, soms maar enkele dagen! We denken in ieder geval aan diegenen die het gewone ritme van werken of studeren onderbreken om tot rust te komen, om te doen wat ze graag doen, om erop uit te trekken of juist om hard thuis te werken.

Dit jaar wille we denken aan alle mensen als we een zalige vakantie wensen. Het is ook een bijzondere tijd en met de verbetering van de resultaten rond de coronabesmettingen, de versoepelingen die er mee gepaard gaan, de vaccinatie van steeds meer mensen… het geeft ademruimte aan velen die in het voorbije jaar leefden met angst en zorgen, met werkdruk, stress, isolement, ziekte, rouw… Het is voor iedereen een tijd van druk en last geweest die nog zwaarder weegt dan het ‘gewone’ werk. Die last kunnen we nu gelukkig beetje bij beetje van de schouders voelen glijden en dat werd tijd ook! Vakantie dus voor iedereen die, zoals men dat nu noemt, ‘het rijk van de vrijheid’ terug verkrijgt.

Laten we het aan elkaar gunnen, van ganser harte. Laten we er samen van genieten door onze verantwoordelijkheid voor elkaar gezondheid en welzijn te blijven opnemen. De zorg voor de volksgezondheid blijft nog verder duren, Corona heeft haar greep wel gelost, maar is niet weg! Maar dankzij de zorg van velen, dankzij de vaccinaties, dankzij de beperkingen is er nu meer ademruimte. Vakantie dus!

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Een rietstengel staat symbool voor veerkracht, voor flexibiliteit en weerbaarheid. Hoe hevig ook de wind, het riet buigt maar breekt niet. Vandaag gebruikt men daarvoor ook een term uit de metaalindustrie, men spreekt dan van resilience, die de beweeglijkheid van het staal uitdrukt. Men moet misschien ook staalhard zijn in bepaalde situaties om niet ten onder te gaan. In opvoedingskringen beweert men dat kinderen en jongeren weerbaar moeten worden, ze moeten gevormd worden voor het leven. In de sportwereld spreekt men van training, in een examenperiode mogen studenten zich niet te veel laten verstrooien, ze moeten vol houden, vooral bij tegenslag mogen ze de moed niet verliezen. In het dagelijks leven verwachten we dat de mensen veel kunnen verduren, dat ze de bal terug kunnen kaatsen wanneer nodig. In een huwelijksrelatie kan het moed vragen om de ander als gelijke partner te beschouwen en spanningen te overstijgen. Men zegt van een man dat verwacht wordt dat hij zijn tranen bedwingt en van een vrouw dat ze haar mannetje moet staan. Vaak zal het er op aan komen voldoende geduld op te brengen, en vergeving te schenken om nieuwe kansen te openen.
In tijden van crisis is het bijzonder belangrijk dat we niet verrast worden door onverwachte situaties waarmee we geconfronteerd worden. Op zulke momenten is het belangrijk dat we niet eenzaam en alleen dienen te vechten. Vriendschap en broeder/zusterlijke verhoudingen betekenen enorm veel in dagen van stress en conflict. Christenen bidden dan voor elkaar, omdat ze weten dat ze het alleen niet zouden aankunnen. Getuigen uit een concentratiekamp zeggen dat “wie niets heeft om voor te leven vlugger sterft, terwijl wie zich verbonden weet overleeft”. Te weten dat iemand op u wacht, dat iemand voor u bidt, te vertrouwen op een God van verbondenheid geeft levenskracht. 

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

In 1966 bracht Toon Hermans in een show een nummer over een goochelaar Charles Hartmann die een auditie gaat toen. Hij doet verschillende goocheltrucs die allemaal mislukken. Hij eindigt zijn auditie met de truc van de duif. Ook deze mislukt en Hartmann zegt intriest: ‘de duif is dood meneer.’ Ze had te lang opgesloten gezeten, ‘Duiven moeten fladderen, meneer’, dan kunnen ze leven.

Toon Hermans bedoelde in de meesterlijke act niet de duif als symbool voor de heilige Geest te presenteren en er meteen ook een ‘catechetisch nummer’ van te maken.  Maar misschien zet hij ons toch aan het denken over de heilige Geest in ons leven… fladdert die nog levendig rond of is hij dood als de duif?

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Niemand weet wanneer de crisis zal voorbij zijn, maar dat belet niet dat er ernstig over nagedacht wordt hoe het zal zijn, en vooral wat we zullen geleerd hebben voor ons dagelijks leven dank zij deze crisis. In een gesprek met een Britse journalist, Austen Ivereigh, denkt paus Franciscus na over de weg die we zullen moeten volgen na covid-19. Dat gesprek staat opgetekend in een nieuw boek van de paus: Let us dream. Dit boek is geboren gedurende de eerste lockdown, op het moment dat de paus verscheen op het Sint-Pietersplein in Rome als een piloot in de storm op 27 maart 2020, om de mensheid te leiden in een van haar donkerste nachten. Uit die beklijvende Urbi et Orbi groeide een gesprek dat werd uitgegeven in het engels en vertaald in verschillende talen. De paus maakt duidelijk dat de mensheid op een keerpunt gekomen is, op een kritiek punt in de geschiedenis.
Hij vraagt zich af, zoals velen van ons, hoe we uit de crisis zullen komen. Hij ziet twee mogelijkheden: ofwel komen we hier gelouterd uit en sterker, ofwel laten we ons hopeloos en moedeloos afglijden. De overgang van pandemie tot een nieuw normaal is een uitdagend moment waar hindernissen maar ook mogelijkheden in zitten. Van op dit drempelmoment spreekt hij tot de hele wereld. Hij vindt dat deze situatie een proces van hervorming op gang moet trekken, een proces van bekering, vooral op het gebied van de economie, de productie- en consumptiedrang, de eerbied voor de natuur en de verhouding tussen de mensen, plaatselijk en internationaal. Hij toont zich in dit boek de geestelijke leider van de mensheid die de weg verlicht en de boorden van de afgronden aanwijst. 

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Onze immer opmerkzame redacteur, Bert, stelt de vraag waarom er geen haan op de toren van de basiliek staat, zoals toch op vele plaatsen het geval is. Inderdaad er staat er geen. De meest voor de hand liggende reden is dat er ook geen spits op de toren van de basiliek staat en dat een haan nog amper zichtbaar zou zijn om de tamelijk platte toren. Dit brengt ons bij de vraag waarom er geen spits staat op de toren? Aangezien de plannen van de bouw van de basiliek en de toren niet meer bestaan, is het moeilijk om na te gaan of er wel een spits bedoeld was. Op oude prenten van de site, o.a. het bekende grondplan, staat wel een soort spits afgebeeld, echter alleen met een kruis en geen windhaan! Er valt iets voor te zeggen dat er geen spits bedoeld was. Het model van de basiliek en de toren komt uit Italië en daar hebben de ‘campanilles’, de torens ook geen spits. De nadruk bij een koepelkerk ligt op de koepel. Zo bijvoorbeeld de basiliek van Sint-Pieter in Rome waar de koepel domineert. Daar staat een kruis en ook geen haan. Wel staat er op de koepel, zowel in Rome als hier een lantaarn met daarop een kruis. Dier lantaarn heeft wel een betekenis. Het is een lichtbaken niet zozeer om licht van buiten naar binnen te krijgen, maar omgekeerd! Zoals bij een vuurtoren die aangeeft waar de haven is en de schepen ook in het duister veilig naar de haven loodst, zo is de lantaarn op de koepel van de basiliek een licht dat de mensen naar Maria brengt, om in haar armen veilig en geboren te zijn en door haar geleid te worden naar haar Zoon.

› Lees meer

• 1 reactie
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Toen Jezus van de leerlingen weggenomen was, moesten ze zelf hun weg vinden. Ze moesten uittrekken naar het einde van de wereld, op zoek naar schapen die ze zouden weiden. Ze bereidden zich voor om zo getrouw mogelijk de blijde boodschap door te geven. Al gauw was duidelijk dat ze daarbij twee taken hadden – het woord verkondigen en dienstbaar zijn voor armen en weduwen (Hand. 6, 1-7) – en dat ze die niet plots alleen aankonden. De opdracht was “de broeders versterken met woord en daad” (Lc. 22, 32) en zo mogelijk leven zoals Jezus geleefd had. Zo genas Petrus de lamme langs de weg in de naam van Jezus van Nazareth (Hand. 3 1-10). Maar hoe zouden hij en de andere apostelen de juiste woorden vinden om de blijde boodschap tot het einde van dewereld tebrengen?

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Als de verrezen Heer aan de leerlingen verschijnt, duurt het altijd even voor de troebele blik verdwijnt en ze helder zien wie Hij is. In een eerste reactie ‘menen ze een geest te zien’, maar Jezus spreekt met hen in de taal die ze kennen van Hem en Hij vraagt hen zelfs om eten. Spoken eten niet!

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Zalig zijn de leerlingen die de verrezen Heer mogen ontmoeten! Zalig zijn ook diegenen die niet gezien hebben en toch geloven, zegt Jezus. Zalig zijn we allemaal omdat de Heer verrezen is. Die zaligheid is geen verdienste van ons, ze is niet iets wat wij kunnen bewerken, hoezeer we dat ook zouden wensen. Neen, we kunnen onszelf wensen, we kunnen ons in roezen en verrukkingen wanen, maar de zaligheid komt van de verrezen Heer. Het is zijn verdienste. Kijken we maar naar de leerlingen. Ze zijn vertwijfeld na de dood van Jezus. Ze waren Hem zo enthousiast gevolgd, ze waren getuige van de wondere woorden en daden die massa’s mensen samenbrachten. Ze zaten in de zon van zijn ‘succes’ en al begrepen ze zijn woorden die voor hen bedoeld waren niet, ze bleven het fijn vinden om bij Hem te zijn. Totdat… verraad, verloochening hen in de greep kregen en ze in slaap vielen op het moment dat ze wakker moesten blijven om Hem te zien en te horen! Ach, zo herkenbaar ook vandaag, ook voor ons, ook voor mij!

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook