Blog

Een succesvol leven wordt veelal afgemeten aan wat we verzameld hebben aan geld en goed en wat afgelezen kan worden in hoe we wonen en leven. Het heeft steeds te maken met prestaties die op een of andere manier verzilverd worden zodat het ook getoond kan worden. Mensen die hun ‘succes’ kunnen tonen, krijgen ook altijd veel aandacht. Ze worden geprezen of verguisd, met sympathie omgeven of met afgunst, in ieder geval krijgen ze veel aandacht. Reeksen op de televisie waaruit moet blijken dat de ‘sky the limit is’ of waarin arm en rijk tegenover elkaar worden gezet, kennen veel kijkcijfers. Tijdschriften die een inkijk geven in het leven van de rijksten worden gul gelezen en bekeken. Op straat ziet men de rijke na om zijn mooie kledij, zijn sjieke wagen, zijn opgemerkte verschijning terwijl over de anderen ‘over’ gekeken wordt. Die fascinatie zit er bij de mens ingebakken.

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Oktober is niet alleen de rozenkransmaand omdat we dit feest van Maria vieren op 7 oktober, het is ook missiemaand. De maand waarin we ons laten uitdagen om onze missie, onze zending op te nemen. Traditiegetrouw kijken we dan naar de missionarissen. Zoals zo vaak, kijken we naar anderen als het eigenlijk een opdracht voor onszelf is! Als de Heer ons oproept om te bidden, kijken we naar de bidders; als Hij ons vraagt om voor de armen te zorgen, kijken we naar Welzijnszorg en Broederlijk Delen en naar de voedselbanken; als Hij ons vraagt om voor de zieken te zorgen, kijken we naar de ziekenzorgers; als Hij ons vraagt om zijn evangelie te verkondigen overal ter wereld, kijken we naar de missionarissen…

We kijken naar anderen, soms om onszelf buiten schot te houden; we kijken naar anderen om hen te steunen in de zending die zij opnemen en zo engageren wij ons toch nog.

Naar de missionarissen kijken, daar zijn we goed in. We hadden er een overvloed van. Uit ons kleine landje vertrokken velen naar de zogenaamde missies om het evangelie te verkondigen, mensen te laten delen in de rijkdom van het evangelie, Gods Rijk te tonen in woord en in daad. Heerlijke mensen die het woord van God hoorden en zich ervoor in beweging zetten! Iedere gemeenschap had wel één of meerdere missionarissen op wie ze fier konden zijn en die mochten rekenen op gulle steun en gebed. De missionarissen zijn echter schaars geworden, de noden ter plaatse anders. Ons beeld van de missie is geëvolueerd. Toch was het sterk om op de missie in landen ver weg, in samenlevingen zo anders dan de onze, om het ‘vreemde’ een bekend gezicht te kunnen geven door de missionaris ‘van bij ons’.

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Oktober is rozenkransmaand omdat we dan het feest van Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans vieren. Voor velen is dit gebed een vaste grond get hele jaar door en gelukkig maar. In het overwegen van de blijde, de droevige, de glorierijke en de lichtmysteries, komt het evangelie aan bod met het leven, lijden en sterven en verrijzen van Jezus voor ons. We kunnen ook ons eigen leven met en voor elkaar in deze mysteries zien en ons lief en leed verbinden aan het verlossingswerk van Jezus. Zoals in het evangelie, is Maria ook nabij bij ons leven, ons wel en ons wee. We bidden tot haar en zij bidt met en voor ons mee. Zo wordt ons gebed ook het hare en komt het bij haar Zoon terecht waar het gehoord en verhoord kan worden.

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Na anderhalf jaar leven met strikte corona-beperkingen, komt het samenleven in verenigingen en parochies stilaan terug op gang. We mochten al wel een tijdje vieren, maar het was toch beperkt. Vanaf september kan er weer meer, zij het nog met voorzichtigheid en mondmaskers. Je voelt wel de zin om het ‘gewone’ leven terug aan te pakken, maar tegelijk ook de angst omdat we nog niet echt gerust kunnen zijn over het impact van het gevreesde virus.

Naast die voorzichtigheid, stellen we ook vast dat we niet zomaar de draad kunnen opnemen waar we hem in maart 2020 hebben moeten laten vallen. Er is veel gebeurd. In alle families, in alle gemeenschappen. Mensen zijn gestorven, sommigen aan corona. Mensen hebben afscheid moet nemen in heel beperkende omstandigheden… Mensen zijn ouder geworden, vrijwilligers haken af andere blijven thuis…

Het enthousiasme bij wie aan de kar trekken wordt beproefd door afwezigheid en soms zelfs onverschilligheid van anderen. We hebben geduld nodig en dat vraagt veel liefde. Ons verlangen naar opnieuw meer gemeenschapsleven is een uitdrukking van die liefde. Wat niet met liefde wordt opgebouwd, hoeft ook niet persé heropgebouwd te worden. We verliezen er niet alleen energie aan, het resultaat zal ons ook niet kunnen bekoren.

Christenen staan bovendien voor een heel eigen uitdaging waar corona niet de grote spelbreker moet zijn! Het evangelie daagt ons uit om de blik te richten op het Rijk Gods door het hier en nu al te beleven. Dat vraagt nog meer liefde om wat nog niet is, toch te laten zijn. Het gaat dus niet om ‘oude’ draden terug op te pikken, maar om steeds nieuwe draden te weven tot een ‘patchwork’ waarin alle draden liefdevol verbinden en samen het Rijk Gods tonen. Dat ontgoocheld nooit en motiveert altijd.

Ik wens alle leden van de verenigingen, alle parochianen veel liefde, geloof en hoop om mee te weven aan dat evangelische patchwork.

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Beste bedevaarder, bezoeker,

In de basiliek is een kleur- en materiaaltechnisch onderzoek bezig door de firma Fenikx.

In de week van 13 tot 17 september werken zij in het centrale gedeelte van de basiliek waardoor dit niet toegankelijk is.

van 13 tot 17 september:

8u.: Eucharistieviering in de Mariahal

11.: Eucharistiviering in de Mariahal

15.: Eucharistieviering in de Mariahal

De basiliek blijft open en de zijkapellen zijn toegankelijk voor gebed

U bent welkom om te bidden bij Onze-Lieve-Vrouw.

Wil ons verontschuldigen voor deze tijdelijke hinder.

Luc Van Hilst, pastoor

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Wij vieren op dinsdag 14 september het feest van Kruisverheffing en de dag erna Onze-Lieve-Vrouw van Smarten. De lezingen van de zondag staan ook in het teken van het kruis en de lijdende dienaar die erop hangt. De voorspelling van Jezus aan zijn leerlingen dat Hij veel zou moeten lijden en ter dood zou worden gebracht, stuit Petrus tegen de borst. Hij begrijpt het niet, ook niet dat Jezus na drie dagen zal verrijzen uit de doden.

Petrus en de andere leerlingen staan nog niet zo ver dat ze de goddelijke taal verstaan. Ze begrijpen enkel de menselijke taal waarin lijden en dood niet tot vrolijkheid stemt, laat staan tot redding en heling. Bovendien zien zij Jezus graag, ze zijn Hem gevolgd en dus willen zij bij Hem blijven, goed en wel in leven. Ze zijn trouwens getuige geweest van de wonderen die Jezus verrichtte en waarbij lijden en dood juist worden weggenomen! Als Jezus dat doet voor anderen, dan ook voor zichzelf.

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Op 6 augustus vieren we het feest van de gedaanteverandering van de Heer. Het is gebaseerd op wat in het evangelie wordt verhaald hoe Jezus samen met Elia en Mozes verschijnt op de berg. Johannes, Petrus en Jacobus zijn getuigen van dit wonderlijke gebeuren. De hemel gaat open en de stem van de Heer klinkt: ‘Dit is mijn welbeminde, luistert naar Hem!’. In het Marcusevangelie is dit precies in het midden van het evangelie als een eerste hoogtepunt, het andere hoogtepunt is in Jeruzalem op het kruis. Dan zullen de leerlingen – behalve Johannes – de Heer alleen laten, maar nu zijn ze nog met drie om te zien en te bewonderen. Jezus is ‘heerlijk’, stralend wit en verheven. Ze krijgen een blik te zien van hoe de Vader zijn Zoon ziet: heerlijk, letterlijk: zoals de Heer. Stralend en verheven!

In het midden van de zomer mogen ook wij de verheven Heer zien in zijn heerlijkheid en er zelf heerlijk van worden.

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Aan iedereen een zalige vakantie! Dat wensen we ieder jaar en, dan denken we spontaan aan de mensen die vakantie hebben. Soms een hele lange zoals de schoolgaande jeugd, soms een behoorlijk lange van enkele weken, soms maar enkele dagen! We denken in ieder geval aan diegenen die het gewone ritme van werken of studeren onderbreken om tot rust te komen, om te doen wat ze graag doen, om erop uit te trekken of juist om hard thuis te werken.

Dit jaar wille we denken aan alle mensen als we een zalige vakantie wensen. Het is ook een bijzondere tijd en met de verbetering van de resultaten rond de coronabesmettingen, de versoepelingen die er mee gepaard gaan, de vaccinatie van steeds meer mensen… het geeft ademruimte aan velen die in het voorbije jaar leefden met angst en zorgen, met werkdruk, stress, isolement, ziekte, rouw… Het is voor iedereen een tijd van druk en last geweest die nog zwaarder weegt dan het ‘gewone’ werk. Die last kunnen we nu gelukkig beetje bij beetje van de schouders voelen glijden en dat werd tijd ook! Vakantie dus voor iedereen die, zoals men dat nu noemt, ‘het rijk van de vrijheid’ terug verkrijgt.

Laten we het aan elkaar gunnen, van ganser harte. Laten we er samen van genieten door onze verantwoordelijkheid voor elkaar gezondheid en welzijn te blijven opnemen. De zorg voor de volksgezondheid blijft nog verder duren, Corona heeft haar greep wel gelost, maar is niet weg! Maar dankzij de zorg van velen, dankzij de vaccinaties, dankzij de beperkingen is er nu meer ademruimte. Vakantie dus!

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

Een rietstengel staat symbool voor veerkracht, voor flexibiliteit en weerbaarheid. Hoe hevig ook de wind, het riet buigt maar breekt niet. Vandaag gebruikt men daarvoor ook een term uit de metaalindustrie, men spreekt dan van resilience, die de beweeglijkheid van het staal uitdrukt. Men moet misschien ook staalhard zijn in bepaalde situaties om niet ten onder te gaan. In opvoedingskringen beweert men dat kinderen en jongeren weerbaar moeten worden, ze moeten gevormd worden voor het leven. In de sportwereld spreekt men van training, in een examenperiode mogen studenten zich niet te veel laten verstrooien, ze moeten vol houden, vooral bij tegenslag mogen ze de moed niet verliezen. In het dagelijks leven verwachten we dat de mensen veel kunnen verduren, dat ze de bal terug kunnen kaatsen wanneer nodig. In een huwelijksrelatie kan het moed vragen om de ander als gelijke partner te beschouwen en spanningen te overstijgen. Men zegt van een man dat verwacht wordt dat hij zijn tranen bedwingt en van een vrouw dat ze haar mannetje moet staan. Vaak zal het er op aan komen voldoende geduld op te brengen, en vergeving te schenken om nieuwe kansen te openen.
In tijden van crisis is het bijzonder belangrijk dat we niet verrast worden door onverwachte situaties waarmee we geconfronteerd worden. Op zulke momenten is het belangrijk dat we niet eenzaam en alleen dienen te vechten. Vriendschap en broeder/zusterlijke verhoudingen betekenen enorm veel in dagen van stress en conflict. Christenen bidden dan voor elkaar, omdat ze weten dat ze het alleen niet zouden aankunnen. Getuigen uit een concentratiekamp zeggen dat “wie niets heeft om voor te leven vlugger sterft, terwijl wie zich verbonden weet overleeft”. Te weten dat iemand op u wacht, dat iemand voor u bidt, te vertrouwen op een God van verbondenheid geeft levenskracht. 

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook

In 1966 bracht Toon Hermans in een show een nummer over een goochelaar Charles Hartmann die een auditie gaat toen. Hij doet verschillende goocheltrucs die allemaal mislukken. Hij eindigt zijn auditie met de truc van de duif. Ook deze mislukt en Hartmann zegt intriest: ‘de duif is dood meneer.’ Ze had te lang opgesloten gezeten, ‘Duiven moeten fladderen, meneer’, dan kunnen ze leven.

Toon Hermans bedoelde in de meesterlijke act niet de duif als symbool voor de heilige Geest te presenteren en er meteen ook een ‘catechetisch nummer’ van te maken.  Maar misschien zet hij ons toch aan het denken over de heilige Geest in ons leven… fladdert die nog levendig rond of is hij dood als de duif?

› Lees meer

• Reageer
• Delen
  • Delicious
  • StumbleUpon
  • Twitter
  • Facebook