Moeder Maria, bid voor ons

Moeder Maria, bid voor ons

Op zaterdag 7 oktober eren wij in de liturgie Onze-Lieve-Vrouw van de rozenkrans. De rozenkrans is de volkse vertaling van het getijdengebed, het gebed van de kerk dat de dag heiligt en dat behoort tot de zending en de opdracht van priesters en religieuzen, maar dat ook door heel wat gelovigen gebeden wordt, gelukkig! Het rozenkransgebed met zijn vijf tientjes en drie geheimen, verwijst naar de 150 psalmen in het getijdengebed. Het is ook een heel bijbels gebed met de overwegingen van de blijde, de droevige en de glorierijke mysteries. Zoals het getijdengebed ent het ons als biddende mensen op de heilsgeschiedenis waarin God zich steeds weer openbaart als diegene die met ons gaat.

In het rozenkransgebed bidt Maria met ons mee en ze doet dat heel trouw en geloofwaardig. Zij was er immers telkens bij wanneer de grote mysteries van ons heil gebeurden. Zij is er ook steeds bij wanneer wij deze biddend overwegen en onze eigen blijde, droevige en glorierijke momenten verbinden met Gods aanwezigheid.

Wij betrekken Maria in ons gebed, in ons leven want wij bidden niet los van de realiteit waarin we ons bevinden. “Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van onze dood.” En Maria doet dit ook. Zij waakt bij ons wel en bij ons wee en wij laten haar ook toe in ons leven in onze vreugde en in ons verdriet, in onze kracht en in onze zwakheid. Bij haar voelen wij ons geborgen, gekend, bemind. We zijn niet alleen, niet in ons gebed, niet in ons leven dat getekend is door eenzaamheid, verdriet, vreugde en hoop.

Daarin ligt de kracht van dit eenvoudige gebed: wij vertrouwen ons toe aan Maria en wij geloven dat zij ons gebed, ons leven bij haar Zoon brengt. Maria luistert met een engelengeduld naar ons en zij doet dat graag, zij doet niet liever want zij is door haar Zoon als moeder aan ons gegeven. Zoals destijds opent zij haar hart voor ons en bewaart zij in haar grote hart alles wat wij haar toevertrouwen. Zij gaat niet lopen, zij vlucht niet weg van ons, zij bewaart ons in haar hart. Die ervaring hebben mensen eeuwenlang en ook vandaag.

Dit gebed met Maria is zo sterk omdat het niet blijft bij luisteren. Op haar tijd zegt Maria aan ieder die tot haar bidt: “Doe maar wat Hij u zeggen zal”. Wie goed geluisterd heeft, van ganser harte, mag ook iets voorstellen. En wat Maria voorstelt is dat wij ons richten tot haar Zoon. Na ons spreken, volgt op het moment van genade dat wij mogen luisteren. Zoals Maria geluisterd heeft. Niet naar holle woorden, maar naar de belofte die zij in haar eigen leven heeft gedragen en ervaren. “Voor God is niets onmogelijk”, heeft zij ervaren en nu is het aan ons. Uit de armoede van de wijn die op is, uit het naar niets smakende water, wekt Jezus de overvloed van de beste wijn die zelfs niet op raakt. Dat is de genade die wij mogen ontvangen door de raad van Maria te volgen “Doe maar wat Hij u zeggen zal”, dat is de vreugde van het luisteren naar zijn woord dat doet wat het zegt.

Laten wij in verbondenheid dit heerlijke gebed verder bidden, samen bidden, in de stilte van onze kamer bidden, via eclipsTV iedere woensdag om 9 uur vanuit de basiliek, in onze families… Samen met Maria bidden, gehoord worden en verhoord worden door wie zuiver en eerlijk zijn, door wie geheel aan God toebehoort, door wie wij moeder mogen noemen omdat zij het is.